Ne Zaman Adam Oluruz?

Kul hakkı yemediğimiz zaman…
Yüce Yaradan’a gönülden şükrettiğimiz zaman…

Rüşvet yemediğimiz ve vermediğimiz zaman…

Bilgi hırsızlığı (kopya çekme/verme) yapmadığımız zaman…

Verdiğimiz sözleri er ya da geç yerine getirdiğimiz zaman…

Özür dilemeyi ağır bir yük görmediğimiz zaman…

Cesaretin bittiği yerde esaretin başladığını bildiğimiz zaman…

Para ve baskıyla (zorla) ele geçirilen iktidarın kalıcı olmadığını bildiğimiz zaman…

Atatürk’ün ilke ve devrimlerini doğru anlayıp yaşattığımız zaman…

Bir ülkenin en değerli kurumlarından biri olan Silahlı Kuvvetler’in yıpratılmasına müsaade etmediğimiz zaman…

Asker düşmanlığı yapmadığımız zaman…

Bağımsız bir yargıya kavuştuğumuz zaman…
İnsanlara, sevgimizi açıkça belli edebildiğimiz zaman…

Trafikte, birbirimize hoşgörülü olduğumuz zaman…

Güler yüzün ve tatlı dilin, açılmaz denilen kapıları bile açtığını öğrendiğimiz zaman…

Kültürümüze, dilimize ve dinimize gerçekten sahip çıktığımız zaman…

Savunduğumuz ilkelerde, sözde değil özde olduğumuz zaman…

Halkın, demokratik sistemlerde en büyük güç olduğunu bilen yöneticilere kavuştuğumuz zaman…

Geleceğe yakın gözlüğü ile bakmadığımız zaman…Sosyal sorumluluk kampanyalarını, sosyal sömürü aracı görmediğimiz zaman…

Kitap okumayı alışkanlık edindiğimiz zaman…

Marka özentisi olmaktan kurtulduğumuz zaman…

Dedikodu yapmadığımız zaman…

“Meyvesi olan ağacı taşlarlar” atasözünü literatürümüzden çıkarttığımız zaman…(Bu atasözü, yalnızca bizim atasözlerimiz arasında yer alır.)

Objektif ve önyargısız olmayı öğrendiğimiz zaman…

Turistleri, salt gelir aracı görmediğimiz zaman…

Bir şehrin üst yapısı kadar alt yapısınında önemli olduğunu anladığımız zaman…

Parayı kazanmanın değil, adam gibi harcamanın daha zor olduğu anladığımız zaman…
Daha az komplo teorisyenliği yaptığımız zaman…

Bireysel itaatsiz olduğumuz zaman…

Sevdiğimizin uğruna ölmeyi değil, yaşamayı göze aldığımız zaman…

Kendiniz için istediğini bir başkası için istediğiniz zaman…

Sigara ve içki içmeyi çağdaşlık olarak görmediğimiz zaman…

Tarihi bilgilerimizi geliştirdiğimiz zaman…

Dünyada en zor şeyin “insan olmak” olduğunu fark ettiğimiz zaman…

Dünya zevklerine ne kadar bağımlı olduğumuzu fark ettiğimiz zaman…

Ölü seviciliğinden kurtulduğumuz zaman… (Niye değer verilmesi gereken insanlara yaşamları sırasında önem vermeyiz de öldükten sonra kıymete biner hiç anlamıyorum.)

Kadınları, salt cinsel meta olarak görmediğimiz zaman…
Cep telefonlarıyla yüksek sesle konuşmadığımız zaman…

Bireysel Ahlak Noksanlığımızı yendiğimiz zaman…

İzlediğimiz dizilerin/filmlerin etkisinde kalıp şiddet uygulamadığımız zaman…

İnterneti yalnızca sohbet amaçlı kullanmadığımız zaman…

Bizden bir şey olmaz lafını sözlüğümüzden çıkardığımız zaman…
Eşkıyanın dünyaya hükümdar olamayacağına yürekten inandığımız zaman…

Her koşulda hayata devam edebilmeyi öğrendiğimiz zaman…

Kendi haklarımızın nerede başlayıp nerelerde bittiğini öğrendiğimiz zaman…

Para için kıvırmadığımız, inançlarımızı satmadığımız zaman…
Her başarısızlığın başarıya doğru bir kıvılcım olabileceğini gördüğümüz zaman…

Yemek ayırt etmediğimiz zaman… (Gerçi renkler ve zevkler tartışılmaz derler  )

Kötü gün dostlarımızı ihmal etmediğimiz zaman…

İnsanların yüzüne gülüp arkasından kuyu kazmadığımız zaman…

İnsanları yaftalamadığımız zaman…




Kendinize bu soruları sorun bakalım sonuç ne olacak acaba?

Sevgilerimle

6 TEMMUZ 2009

MİRAÇ PALABIYIKLAR

Editör (turkiyemingundemi.blogspot.com)